inekebroeckx@blogspot.com

 Afscheid nemen is een beetje sterven En zo aanschouwde ik op een goede dag vanuit mijn hoge venster, toen een vroege zomer zich al aankondigde dat enkele heren een lange, stalen trap uitrolden tegen de gevel van de flat aan de overzijde van het plantsoen. Het uur van de verhuizing, van het vertrek en van het afscheid was nu aangebroken en één voor één werden de meubelstukken die de bewoners zolang omringd hadden en die de sfeer hadden bepaald in hun vertrekken op een platform geplaatst dat de diepte in zonk en werden ze in de bestelwagen geladen die was komen voorrijden. Tenslotte sloegen de heren de auto dicht en zag ik de wagen langzaam wegrijden, de straat uit, naar een nieuwe toekomst en een nieuwe bestemming. Een fase in het leven van de overburen is voorgoed voorbij; een nieuwe toekomst breekt aan; de flat staat leeg; de ramen zijn zwart en als het ware geblindeerd; de tijd, doorgebracht in de kleine flat in onze straat is voorbij; ligt achter hen; is voorgoed een gepasseerd...

Een triomfantelijke overbrugging door de vriendschap Het huis in het naburige dorp van de zachtmoedige ex-collega waar de trofeeën van de welstand en van de rijkdom stonden uitgestald, herinner ik me uit lang vervlogen tijd. Na de verwikkelingen en rampspoed die zich opstapelden gedurende de zeventig voorbije jaren van mijn leven en na de vele verliezen is A. de enig overgeblevene en als door een wonderlijke beschikking van een goedgunstig lot  kwam ze onlangs aanwandelen op de nieuwe dag die ons nog altijd gegeven is en liep ze toe op het caféterras en zat ze even later vóór me. En zo leek het of de lange jaren uitgewist waren en of het leed was uitgewist, of de gebeurlijkheden niet hadden plaatsgevonden en of jeugd, schoonheid en gezondheid ondanks alles in deze late fase nog zegevierden en alsof de diepe, desastreuze onheilspellende kloof van de lange jaren plotseling en op triomfantelijke wijze werd overspannen door de elegante en triomfantelijk  brug van de nog altijd bes...

 Voor de lieflijke vogels bij etablissement "De Carrousel" De duiven die alle een ander verenkleed dragen en zwart, wit en grijs zijn gedessineerd door de Natuur trippelen opgewekt en vrijmoedig rond op het terras van Café-Restaurant "De Carrousel". Sommige bezoekers van dit etablissement werpen de lieflijke en prachtig uitgedoste dieren stukjes koek of gebak toe. De vogels plaatsen soms bezitterig een fragiel roze pootje op het toegeworpen voedsel en zij pikken erin alsof dit een zeldzame buitenkans betekent; een geschenk dat zij nauwelijks nog verwachtten......

 Een vurig verlangen naar goddelijke bijstand De Theresiakerk steekt als vanouds haar toren de hemel in die al van verre zichtbaar is vanaf de Spoorzone. Haar stenen gestalte verheft zich aan de rand van het gelijknamige plein met de chique, statige bebouwing.... Vandaag de dag herbergt zij na de verbouwing appartementen. Maar eens, in lang vervlogen jaren, vluchtte ik naar haar in de dolzinnige verwarring van mijn adolescentie, alsof een etherische, verheven en hoe dan ook onkenbare godheid hier, op ondoorgrondelijke wijze, te midden van de pilaren, de banken en het altaar zetelde en mij de troost, de verlossing en de verlichting zou schenken waarnaar mijn gekwelde hart, ziel en wezen zozeer verlangden......

 In een bocht van de Heuvelstraat..... In een bocht van de Heuvelstraat, waar deze bijna afbuigt en welhaast overgaat in de Nieuwlandstraat, naast de drogisterij die haar assortiment breed uitstalt en tegenover mijn voorouderlijk huis, bevindt zich een kleine, bescheiden speelgoedwinkel. In haar etalage tref je haast onverwacht een  Bambi aan die je aankijkt met weerloze, verdrietige, bruine ogen alsof het onschuldige dier machteloos is ten opzichte van het leed dat zich ongebreideld overal ter wereld opstapelt. Verder ligt daar een doosje met kleurkrijt waarmee je een kind zou kunnen plezieren en nog enkele spulletjes die daar wachten op een kind of kleinkind dat nog niet overrompeld is door het harde leven en die dit met alle onschuld en blijmoedigheid omhelst en dat opgewekt en vol vertrouwen de toekomst tegemoet ziet

 Een verbroken alliantie in Gambia De plattegrond van het Afrikaanse land Gambia is, zoals deze zich aftekent op de landkaart, langwerpig en deze kronkelt zich als het ware als een slang over het gigantische continent. Daar dartelen de apen die je nu tot je metgezellen verkozen hebt te midden van de palmen; daar waag je je lichaam nog altijd aan de golfslag van de blauwe  oceaan. Ons bondgenootschap dat zo solide leek moest je verbreken, onsj pact en onze alliantie, geenszins bestemd voor de eeuwigheid maar slechts voor vluchtige momenten die als ijle, onbetrouwbare schaduwen de rampspoed van het leven zozeer illustreren en bevestigen.....