inekebroeckx@blogspot.com

Toverballen De brug die het Wilhelminakanaal overspant en waarover een flinke verkeersstroom dagelijks zijn weg zoekt, heft vier trotse pijlers ten hemel. Zij moet in de jaren van mijn jeugd al een forse indruk op me gemaakt hebben..... Merkwaardig genoeg (maar dit kennelijke feit is omhuld door de schaduwen die ons verleden omgeven waardoor het zich weinig leent voor een duidelijke en welomschreven waarneming) moet zich eens in de nabijheid van de genoemde brug aan de Nieuwe Bosscheweg een wonderlijke automaat bevonden hebben, speciaal voor kinderen ontworpen, waaruit je op inworp van een muntstuk een "toverbal" kon verkrijgen die in je mond smolt en dan verschillende bonte kleuren liet zien. Zo meen ik eens, op mijn wandeling met Vader, getrakteerd te zijn op zo'n wonderlijke bal.....

 In een koud voorjaar/Als de narcissen weer bloeien Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutel gaan halen van de woning, die mij sindsdien tot een thuis geworden is. Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenmerken, zijn er gepasseerd. Mijn huurcontract is als een diploma, als een eerbewijs en nu, in mijn zeventigste levensjaar, in  een koud voorjaar, steken de narcissen voorzichtig hun maisgele en citroengele kopjes omhoog, nog gehinderd door de kou, als ontwaken zij uit een winterslaap, of als het ware zoals aarzelende, nog onwennige debutanten op het bal van het leven.....

 Achter de gevel van "Mater Misericordiae" Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae" Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke. Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals eveneens gold voor het leven van tante. Vaak zat tante gebogen over haar haak- of breiwerk als ik haar bezocht.... Van haar ontvingen we de zelfgemaakte "toverkaarten"; kleurrijke kaarten, onderling verbonden door linten die je als een waterval kon laten buitelen in je handen... Tante bereikte de leeftijd van honderd jaar en zij rust voorgoed op het kerkhof van de zusters

 Een pop genaamd "Elsje" Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt ze een roze jurkje en alle kentekenen en karakteristieken van poppen uit die zo verre tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Als de pop zou kunnen spreken zou ze verhalen over het moment waarop ze geschonken werd aan mijn zusje na het doktersbezoek in het "Theresiapaviljoen" en als beloning voor het doorstane ongerief door onze goede ouders. Onze amandelen moesten "geknipt" worden en in de grote zaal van het paviljoen stonden de bedden rij aan rij. En zo herinner ik me ook nog de plotselinge en verstikkende benauwdheid als je het "kapje" gekregen had, geheel onverwacht, want je mocht toch bij die lieve meneer in die witte jas op schoot? Het overgeven volgde na het ontwaken uit de narcose. De pop &q

 Toen Mr. Mouncey ons bezocht.... We schreven negentienvijfenzestig. Ik was twaalf jaar oud, dochter van een klein ambtenaartje en bezocht de brugklas. We kregen bezoek uit het verre Australië; Mr. Mouncey zou ons komen bezoeken; nu een oude man, maar eens een van de parachutisten die deelnam aan de befaamde operatie "Market Garden". Met hem hebben we Arnhem en Oosterbeek bezocht waar op de groene velden de witte kruisen, die voorgoed herinneren aan Mr.Mouncey's kameraden zich tot aan de horizon aaneenrijgen. In het chique hotel in Arnhem hebben we thee gedronken uit een zilveren kan die we aanvatten met een servet, zoals ik me herinner; bepaald uitzonderlijk voor de ambtenaarsdochter die ik was. Op het  perron had Mr.Mouncey mij geleerd te tellen in het Engels en op het kaartje dat bijgesloten was bij de dure vulpen die hij mij toezond na zijn terugkeer naar Australië stond vermeld in zijn bibberige handschrift van oude man: "Dear Ineke, hope you have not forgotten

 Waar ik eens gelukkig was..... De Korvelseweg slingert zich door stadsgedeelten van Tilburg, geflankeerd door de panden van de neringdoenden en zij mondt uit op het Sint Annaplein waar men een klaterende fontein vindt met een enthousiast opspringende waterpartij en een trots beeld; een sculptuur met gestalten van heiligen die de tekst "Bescherm Tilburg" dragen Vaak doorkruiste ik de langgerekte Korvelseweg; vele voetsporen heb ik er liggen en ik herinner mij momenten van geluk uit vroegere tijd, uit mijn jonge jaren; eens, op de Korvelseweg, te midden van de voorbijgangers, tussen de mensen, te midden van het drukke ver

 Een digitaal speeltje voor een kleine jongen.... De Tilburgse speelgoedzaak van "Intertoys" kan men vinden in een kelder in de binnenstad en het assortiment is er enorm. Kinderloos als ik ben, heb ik het zicht verloren op datgene waarmee de jeugd te plezieren is, maar de kleine jongen die nu zijn achtste levensjaar bereikt, heeft gevraagd om een "digitaal spelletje" met de wonderlijke naam "Bitzee". Ik breng dit de jeugdige verkoopster bij "Intertoys" aan haar verstand door de naam zorgvuldig te spellen: "Bitzee" Ze diept achter uit de zaak een klein, blauw, wonderlijk doosje op dat kennelijk het magische artikel bevat. Het jongetje voor wie dit is bestemd,  kent mij niet maar zijn moeder laat ik zeggen dat het een cadeautje is van "tante Ineke", van degene die hem voorgoed onbekend zal blijven.....

 Weer op bekend terrein Het terrein van "Prisma" in Biezenmortel, de instelling waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, herbergt nog onvermoede verrassingen, zoals een fraai restaurant met de naam "Lokaal 12" dat is ondergebracht in een mooie, sfeervolle ruimte en dat plaats biedt aan een ruim aantal bezoekers. Vandaag waren we daar met mijn autistische broer die niet naliet een stuk servies kapot te smijten, een euvel dat men in dergelijke contreien niet duidt en we genoten van kroketten, eiersalade en soep. Een snelle taxi bracht me thuis