Toen Mr. Mouncey ons bezocht....

We schreven negentienvijfenzestig. Ik was twaalf jaar oud, dochter van een klein ambtenaartje en bezocht de brugklas. We kregen bezoek uit het verre Australië; Mr. Mouncey zou ons komen bezoeken; nu een oude man, maar eens een van de parachutisten die deelnam aan de befaamde operatie "Market Garden".

Met hem hebben we Arnhem en Oosterbeek bezocht waar op de groene velden de witte kruisen, die voorgoed herinneren aan Mr.Mouncey's kameraden zich tot aan de horizon aaneenrijgen.

In het chique hotel in Arnhem hebben we thee gedronken uit een zilveren kan die we aanvatten met een servet, zoals ik me herinner; bepaald uitzonderlijk voor de ambtenaarsdochter die ik was. Op het  perron had Mr.Mouncey mij geleerd te tellen in het Engels en op het kaartje dat bijgesloten was bij de dure vulpen die hij mij toezond na zijn terugkeer naar Australië stond vermeld in zijn bibberige handschrift van oude man: "Dear Ineke, hope you have not forgotten how to count twenty in English"




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

 Lentestemming in het Wilhelminapark In deze lente, die ons uitbundig, overdadig, overrompelend aandoet, tevens de lente van het zevenentachtigste levensjaar van mevrouw M., heb ik haar een kortdurende vlucht geboden, een geringe uitweg uit de smerige vergaarbak van ellende, uit de wachtkamer van de dood die het verpleeghuis vormt en heb ik haar meegenomen in de rolstoel naar het Wilhelminapark, waar de narcissen en overige voorjaarsbloemen in keurige colonnes zijn aangeplant en hun kopjes verheffen. En het is lang geleden; het ligt minstens vijftig jaar terug in de tijd, maar mevrouw herinnert zich, hoewel de dag van gisteren haar niet meer voor de geest staat de zwanen in de vijver die eens, bij haar bezoek aan het park, de vleugels wijd uitsloegen. Het moet een haast voorwereldlijke indruk hebben gemaakt. Ook de carrousel is er nog, met de groene, rode en blauwe metalen figuren van dieren, een beetje verroest; geen trekpleister meer voor de jeugd. Door de omliggende straten, die eve
Meer lezen
 Jazz in Oisterwijk De veertiende november is een mistige, nevelige zondag; de eerste mist van het seizoen overvalt ons en de bomen zijn plotseling kaal na weken van een Indian Summer, een onverwachte stralende nazomer die ons geschonken werd. De BoodSchappenPlusBus heeft ons op die dag meegenomen naar een klein, stemmig pleintje, het Dessinateurplein, dat zich onvermoed bevindt in de contreien van mijn woning en dat gelardeerd is met herfstbomen die met elkaar concurreren in pracht en die een andere sfeer oproepen, een andere wereld, een ander universum Later zoekt de bus haast tastend haar weg door de Kastelenbuurt om nog een andere mevrouw op te halen die zich voegt bij ons gezelschap van 55+-dames dat vervolgens koers zet naar Oisterwijk, naar Café-Restaurant "Klein-Speijck", waar de fuchsia-kleurige parasols op het terras mij herkenning bieden; hier was ik eens gelukkig, Zal het geluk zich vandaag laten vangen in de valstrik die ik ervoor uitzet; zal het zich mee laten v
Meer lezen
 Tromgeroffel, trombones en trompetten In de verte, door de grillig gevormde openingen heen die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer tijd voor de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde, petieterige figuurtjes schuifelen voorwaarts op het ritme van de muziek terwijl het trommelen aanhoudt. Zo dromden mensen vroeger in het stadscentrum opeen als Sinterklaas weer was aangekomen in de stad en aan de hand van Vader, tussen de menigte, hoorde ik voor het eerst die muziek, zag ik voor het eerst die mannen in uniform die zo eensgezind en stram voortmarcheren en de trommel aanslaan of de blaasinstrumenten aan de lippen zetten. En voor het eerst moet dat onuitsprekelijke gevoel mijn ziel in beslag genomen hebben, die onuitsprekelijke melancholie en vreugde, dat onuitsprekelijke verdriet en die m
Meer lezen