Het testament

Altijd als zij het papier tevoorschijn haalde met daarop de details van het testament; de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen....

Het was, juridisch gezien, in de juiste vorm gegoten, zo beweerde ze altijd met trots, terwijl zij slechts een "huishoudelijke carrière" gemaakt had en dit op de half-afgemaakte Mulo-opleiding nooit geleerd had en terwijl, om het maar met een cliché te zeggen "haar enige recht slechts het aanrecht geweest was"

"De damessecretaire", zo stond daar zwart op wit "is voor mijn dochter Ineke" Het bureautje dat sinds vijftien jaar; sinds de fatale dag, mijn woonkamer siert, had altijd haar grootste trots en liefde uitgemaakt. Nu laat ik mijn ogen erover dwalen.

Tevens staat nog de zilvercassette te verstoffen in mijn muurkast. Ze gaf hem mij als "appeltje voor de dorst" maar ik ben nooit in staat geweest deze te gelde te maken.

Echter tegen het decor van mijn grootste verdriet heb ik opnieuw geluk mogen ervaren.....